از مهمترین نظام فرهنگی انسان ها همانا داشتن دانش و فن و همچنین معنا بخشیدن به شیوه ثبت و نظام نگهداری حساب زمان و تاریخ رویداد ها بر پایه روز ( ۲۴ ساعت ) ماه ( ۲۹ ، ۳۰ ، ۳۱ روز )سال (۱۲ ماه ) می باشد . در تعریف دیگر می توان گفت صورت محاسبات برای یک دوره خاص از حدود پنج هزار سال پیش ، ثبت روزها و ماه ها در بین ایرانیان باستان یکی از بخش مهم و حتی تخصصی دانش این اقوام بوده است . کوچکترین گاه شمار “روز” یا “شبانه روز″ و بزگترین واحد گاه نامه ” سال ” می باشد . واحد های کوچکتر از شبانه روز ،یعنی ساعت و اجزای آن ، جز در موارد اشاره به زمان دقیق رویداد خاص مانند طلوع و غرب خورشید ، کاربردی در تقویم نگاری ندارد . همچنین از واحدهای بزرگ تر از سال ، مانند ،دهه صده یا هزاره در تقویم نگاری استفاده نمی شود . در تقویم نگاری دو واحد زمانی دیگر نیز کارایی دارد یکی هفته و دیگری ماه هفته به عنوان واحد زمانی متشکل از هفت روز معمولا فاقد نام است . اما روزهای هفتگانه آن هریک به نامی خوانده می شود

ماه به عنوان واحد زمانی متشکل از چند روز ، معمولا (۲۹-۳۰-۳۱ ) روز ، دارای نام یا شماره است . روزهای متعلق به هر ماه ، گاهی دارای نام بوده اند ، اما معمول ترین شیوه نمایش یک روز از یک ماه ،استفاده از شماره است . نام های ماه در بین ایرانیان قدیم بدین صورت مرسوم بوده است : فروردینگان ، اردی بهشتگان ، خردادگان ،تیرگان ، مردادگان ، شهریور گان، مهرگان ، آبانگان ، آذرگان ، دیگان ،بهمنگان و اسفندگان . اضافه برنام روزهای هفته ، شماره روز و شماره ماه یا نام ماه به نام یا شماره ای برای سال نیز نیاز داریم . در طول تاریخ ونزد ملل مختلف ، سال وقوع رویداد به منزله مبدا ” گاه شماری ” پذیرفته شده اند که بعضی از مهم ترین آنها عبارت از : آفرینش جهان ، طوفان های بزرگ ، آغاز فرمانروایی ویا پادشاهی یک امپراتور ویا یک شاه ویا یک ملت در فتوحات بدست آمده . ” گاه شمار ” و گاهنامه ها ” در یک تقسیم بندی کلی به دو دسته تقسیم می شوند : ۱- حسابی ۲- نجومی .در ” گاه شمار ” و ” گاهنامه ” های حسابی قواعد عددی قراردادی اهمیت ویژه ای دارند ، هر چند از رویداد های نجومی تاثیر پذیرفته باشند . در ” گاه شمار ” و ” گاهنامه ” نجومی رویداد های نجومی اهمیت ویژه ای دارند ، هر چند قواعد عددی خاصی ابداع شده باشند

در ” گاه شمارها ” و گاهنامه ها ” معمولا یکی از جنبه های حسابی و نجومی، دیگری را تحت الشعاع قرارمی دهد در ” گاه شمار ” های جدید ایرانی این دو جنبه متوازن هستند

گاهنامه برحرکت های تناوبی اجرام آسمانی استوارند . در گاهنامه های نجومی باز تاب این حرکت به گونه ای واقعی است ،اما در گاهنامه نجومی قواعدی به کار می روند که از رویداد های نجومی نیستند . حرکت های تناوبی مورد استفاده در ” گا ه شمار ” ها معمولا عبارت است ا ز : ۱- حرکت دورانی زمین به دور محور خود ، یا حرکت وضعی زمین ،که موجب پیدایش شب و روز است وبه صورت حرکت ظاهری شبانه روزی خورشید ، طلوع و غروب خورشد ، جلوه گر می شود ومبنای تعریف “شب “و ” روز ” است.۲- حرکت ماه به دور زمین ، که مبنای تعریف انواع ” ماه قمری ” با ” ماه مهی ” است ۳-حرکت زمین به دور خورشید . که به صورت حرکت ظاهری سالانه خورشید جلوه گر می شودو مبنای تعریف ” سال خورشیدی ” و همچنین ” ماه برجی ” است. طراحی و چاپ کاتالوگ

هر” گاه شمار ” چه بر پایه محاسبات ” نجومی ” باشد و چه بر پایه محاسبات ” عددی قراردادی” ، به تدوین یک دفتر یا تنظیم یک جدول ، با هر حجم ، منجر می گردد که در آن گذشت زمان به صورت تعیین روز و ماه وسال جلوه گر می شود . این دفتر یا جدول ، ” گاهنامه ” یا ” تقویم ” است . در کتاب فوق سعی بر این داریم تا به دور از موارد کلیشه های گرافیک کهن بر مبنای چیدمان مربع شکل تقویم ها و جدا کردن تصویر از کادر چیدمان تقویمی ، تلفیقی داشته باشیم از تصاویر اجرایی و متون نوشتاری به گونه ای که ایام درج شده بر روی تقویم از متن تصویری جدا نبوده بلکه خود ساختاری از متن تصویر باشد