۱- غرفه، انبار نیست طراحی غرفه چیزی بسیار فراتر از پر کردن فضا با اشیای موجود در انبار سازمان است. بسیاری از کارفرمایان در آخرین لحظاتی که باید به نمایشگاه بروند از «روابط عمومی» می‌خواهند تدارکاتی را برای بردن به نمایشگاه آماده کنند. درنتیجه بسیاری از غرفه‌های نمایشگاه‌ها بیشتر به انبار شرکت‌ها و سازمان‌ها شباهت دارند تا یک اثر هنری!

۲- غرفه، اثر هنری است غرفه می‌تواند محل تجلی هنری طراح و نشان‌دهنده سطح دانش و بینش فرهنگی هنری و سلیقه وی باشد. غرفه، لباس کارفرماست و ویترین یک سازمان است. و طراح موظف است با همیاری روابط عمومی بهترین طرح را برای آن ارائه دهد.

۳- طراحی غرفه، تخصص است نجارها، آهنگرها، نقشه‌کش‌ها، معماران، طراحان داخلی، طراحان صنعتی، طراحان صحنه و لباس، طراحان گرافیک و گاه حتی مهندسان عمران و کامپیوتر، همه خود را درزمینه طراحی غرفه جامع‌ومانع می‌دانند. در حالی که طراحی غرفه خود می‌تواند یک رشته مستقل باشد برخی هنرمندان تصور می‌کنند طراحی غرفه عملی تفننی است و در کنار کارهایشان به آن می‌پردازند. این طور هم می‌توان نگاه کرد، اما حاصل این رویکرد به هیچ رو غرفه حرفه‌ای نیست.

۴- ایده خلاقانه، محور طراحی غرفه است ایده خلاقانه، فرآیند پیچیده‌ای دارد و ایده‌یابی دارای روش‌هایی است که به مطالعه نیاز دارد. طرح باید مخاطب را در غرفه نگه دارد و پاسخگوی افکار و احساساتش باشد. باید دانست کارفرما چه هدفی دارد و روی آن تمرکز کرد که به طور حتم به یافتن ایده‌های ناب می‌انجامد. البته باید با حساسیت و دقتی بیش از کارفرما این کار را انجام داد و خواسته‌هایش را به‌سوی هدف‌های جدید هدایت کرد. یکی از هنرهای طراح غرفه باید همین باشد که با حساسیتی که دارد به‌سرعت درک کند چه خواسته‌هایی سره و چه چیزهایی ناسره‌اند. برای درک این نکته‌ها باید مدت زیادی تحقیق کرد و با خدمات و محصولات به نمایش درآمده، فرآیند کار، یا هر چیز مشابه دیگر در مجموعه کارفرما سر و کار یافت.

۵- جزئیات در غرفه به خوبی دیده می‌شوند. نباید غرفه را با سهل‌انگاری طراحی کرد. در غرفه، مخاطب آن‌قدر به اشیا نزدیک می‌شود که تمام سهل‌انگاری‌ها را می‌بیند، بنابراین طرح باید به گونه‌ای باشد که بیننده نتواند اتصالات را مشاهده کند یا اگر متوجه اتصالات شد، یک اتصال مطلوب را ببیند. خلاقیت فقط در «سیر کولاسیون*» نیست، بلکه در تمام جنبه‌های غرفه باید احساس شود.