در تحقیقات بسیاری به بررسی این مطلب پرداخته شده که انسان دقیقا از چه زمانی شروع به برقراری ارتباط کرده و چگونه ارتباط به اشکال متنوع آن در آمده است. واضح است که در طول تاریخ و شاید از ابتدای آن مردم در پاسخ به نیاز غریزی از برقراری ارتباط جهت توضیح و تفسیر امور آموزش و برگزاری جشن ها و ادای احترام و معاملات و تفسیر استفاده می کردند. اگرچه در آن زمان مفهوم نمایشگاه درست تعریف نشده بود ولی استفاده بشر از این ابزار را می توان اولین تجارب او در تمرین خلاقانه نمایشگاه در نظر گرفت.

اکنون ما در نقطه ای از تاریخ قرار گرفته ایم که سازمان های تخصصی و تجاری همچون آموزشگاه های عالی در زمینه طراحی صاحب نظرند و مدرک دانشگاهی ارائه می دهند، اما هنوز هم در مورد این که طراحی نمایشگاهی را یک حرفه مستقل محسوب کنیم در تردید هستیم. شاید صحیح تر باشد که طراحی نمایشگاهی را یک فرایند ترکیبی در نظر بگیریم که رشته های مختلفی همچون گرافیک، چاپ، رسانه های الکترونیکی-دیجیتالی، نورپردازی، تجهیزات صوتی، مکانیک و دیگر مفاهیم طراحی را در بر دارد، اما نباید از ماهیت مستقل طراحی غرفه نمایشگاه و تاثیرات آن غافل شد. آنچه که بسیار مهم است توان این محیط ها در ارائه و تفسیر اطلاعات، جلب مخاطبان و تاثیر آن بر افکار و اندیشه هاست. زمانی که به بررسی مجموعه گسترده ای از پروژه های مختلف می پردازیم به نقطه اشتراکی در آن ها می رسیم. این نقطه اشتراک همان چیزی است که آن ها را به عنوان گروه تعریف می کند.